birini özlediğinin anlaşıldığı anlar

özlediğim kişinin ismimi bile hatirlamamasi çok koyuyo ya (insan sevmese bile özler)

sürekli birini özlüyorum yani öyle bir his ama kimse yok hayatımda hep bi ağlama isteği. bir yerden sonra hiç kullanılmayan duygular atağa geçti sanırım başka bir açıklama bulamıyorum

bi de iki tarafın da deli gibi özleyip kavuşamaması var ki o daha da fenadır arkadaşlar, en azından benim için çünkü çaresiz kalmaktan nefret eden bi insan olarak bu olay karşısında sürekli çaresiz kalırım.deli gibi özlediğim insanı bi yılda bi kaç saat görmek için çoğu insanın " bu kadar da yorma kendini " dediği herşeyde kendimi yırtarım. özlemek mesafe de tanımaz aslında yanımda olsa yine özlerim belki ama inşallah bir gün yanımda olur.

ev arkadaşım sürekli ilişkisinden bahseder, evden çıktığım andan itibaren sürekli ilişkisi olan insanları görürüm, her zaman duygusal ve sözleri anlamlı olan şarkılar dinlerim. yani özlediğimin her an farkındayım. bunlar olmasa ne olur? belki canım daha az yanıyormuş gibi yaparım ama özlemini, adını, sevgimi bir an bile aklımdan çıkarmam. seviyorum sonuçta, tüm kalbimle, tüm benliğimle, tüm hücrelerimle..

duygusal yazmayı sevmiyorum umarım kısa kesebilirim diye umut ettiğim başlık. en yakın arkadaşım birkaç ay önce beyin kanaması geçirdi. yolda taş görüp kaldırsam anlattığım arkadaşım, birlikte vakit geçirmediğim en belirgin zaman uyku olan arkadaşım. çok zor zamanlar geçirdi şimdi daha iyi şükür ama ayağa kalkıp beraber yürümeyi özledim, önlem almaya gerek kalmadan sımsıkı sarılmayı özledim, tartışıp gülüşmeyi özledim. güzel bi şey olduğunda arayıp anlatamadığımda, ağladığımda sebebini sadece kendisinin bildiği bi olay olduğunda, kendimi artık hiçbir zaman tam hissedemeyecegimi düşününce anladım. bunları da ilk kez paylaşıyorum herhangi bir şeyle rahatladım valla. teşekkürler sözlük.

sonunda cesaretimi toplayıp sosyal medyadan ekledim.ama sevgilisi olduğunu öğrendim.şuan içim yangin yeri

ya her şeyi geçtim yinede bana şuan onun ne yaptığı,kimle konuştuğu,neler yaşadığını bilememek koyuyoona yanarım

bulunduğun yer ya da yanındaki insanlar fark etmiyor. bi noktaya odaklanarak bakış, gözlerin dolması, kafanda canlanan anılar,kulaklığı takıp ömrünün sonuna kadar aynı yolları yürüme isteği

beklentiyi yok edince özlemek haz veriyor çünkü bunu bile haketmediğini düşündürüyor insana.

hani ilk kez onunla yaşamışındır ya o anı.. bir eşyanın ikiniz için bir anlamı vardır, bir sözün ya da bir simgenin.. ilk kez bir yere onunla gitmişindir. velhasıl basit şeyler anlam kazanmıştır onunla paylaştığınız için. aradan uzun zaman geçer ve sen o nesneye, o ana, o şehre denk gelirsin. işte o zaman özlem hafifce yükselir kalbinizden; damarlarınızda hissedersiniz, bütün vücudunuzu dolaşır ve gelir oturur bir yumru gibi boğazınıza.. özlem o an ağırdır.

defterimdeki onun yazısına saatlerce baktığım an.

bazen kalabalık bir ortamda oturursunuz, bi mevzu açılır tam espriyi yapacaksınız ama dilinizin ucunda kalıyor, teklaf edemiyorsunuz. çünkü o espri sadece iki kişi arasındadır ve diğeri artık yoktur. ya da sokakta yürürsünüz bi yerden saçma sapan bir şey söylenir bi an durursunuz, yanınıza bakarsınız ama o artık yoktur.

ben ölesiye özlüyorum ama onun beni hatırladığından bile emin değilim ışte en çok canımı yakan da bu beee...

ben ölesiye özlüyorum ama onun beni hatırladığından bile emin değilim ışte en çok canımı yakan da bu beee...

gün bitmiş, sıcak yatagına uzandığın vakitler de tavana boş boş bakarken ; önce fikri düşer ardından boğar geceni sorular...

operken koklayan insanin ozlerken kalbi sizlar derler ya.. kalbimin sizladigi andir

daldıktan sonra iç çekersin ya tamda o an

kalbe saplanan kağıt kesiği sızısı. en başlarda farkında değilsindir özlediğinin. sonradan özlem dayanılamayacak hale gelir.

şu başlığı okuyun, paketiniz bitiyor.

sürekli yürüdüğünüz yolda tek başına yürüdüğünde

rüyanda görüyorsan , özlemişsindir. hemde bayağı.

yabancı bir numara aradığında sesini özlediğiniz kişiye benzetmek

resmini öpmeye kıyamazsın, öptükçe de oymuş gibi hisseder mutlu olursun

kalabalık bir ortamda gülerken boğaza takılan ah ben onsuz nasıl gülebilirim hissiyle gelen özlem

yok yere sürekli, istemsizce düşünmeye başladığımda anlarım. eğer özlediğim kişi hala hayatımda ve görüştüğüm biriyse ben genelde özleyince huysuzlaşır ve kavga ederim.

" o olsaydı... " diye kurduğum cümle sayısının artmasından anlıyorum.

yüreğinde bir ağırlık hissedersin. sıkıntı sanıp onu nefesle dışarı atmaya çalışırsın ama kor gibi bir şeydir o tam yüreğinin ortasına oturur

başlarda umursamazdım ilişkide ki buda beni özlemesine sebep oluyordu özlüyordu da sonra o lanet şansı veriyorsunuz hayatınızı mahvedicek o şansı, geceleri uyuyamayıp sabahları burda bu yazıyı yazıcak hale geliyorsunuz hayatınız ''beaver'a bıraklım'a'' dönüşüyor. ama ben aştım siz de aşın yazarken eğlendim

gecen gün cubuk kraker yiyodum o bile dertten alev aldi. ilkokuldaki krakeri sigara gibi icme olayi gerçekleşti

beraber dinlenilen şarkı bi yerde denk gelip de çalınca.

bir gece sabaha karşı yatakta uyanır yatağın içinde onu ararsın gayri ihtiyari kolunu atar onun beline sarılmak yüzünü sırtına yaslamak istersin, yoktur. yatağın içinde oturur bambaşka bir evde olduğunu hatırlarsın uyku sersemi. o an anlarsın; özlemişsindir.

her gün görüştüğün bi insan birlikte vakit geçirmekten keyif alıyorsunuz ve arkadaşlıktan ve aşktan çok öte de seviyorsunuz birbirinizi. sonra bişey oluyor taraftan biri kendini aşık sanıyor diğerine, birbirinizi kaybetmekten deli korkuyorsunuz ama yine de aranıza bi soğukluk girmiş. anlatacak dertleşecek sigara içecek kimse bulamayınca anlarsınız çok özlemişsiniz.

başlığı görünce kalbimdeki burkulma.

gece uyurken yastığa sarılarak uyumak

hic sevmedigim ask filmlerini izlerken mesaj atmamak icin telefonu odada birakip ciktigim an

bir anda onu düşünüp iç çektiğin an özlemişsindir...

onla dinlediğin şarkıları duyduğun zaman. onunla önceden beraber gittiğin mekana başkasıyla girdiğin an. üzüldüğünde biraz geçmişe dönüp mutlu olduğun zamanları düşündüğün an. özlüyorum sözlük

niye herkes sevdiği karşı cinsi özlüyor yani hiç mi yok aşk acısı çekmeyen aşk olmadan çok sevdiğini özleyen bence hayat sadece bundan ibaret değil

onu düşünürken çayı soğutmaktır düşün çay gibi bir nimeti soğutuyorsun nasıl özlediysen artık

o kişiyle gittiğin yere tek başına gittiğin an

olur olmadık yerde kokusunun burnuna gelip kafanı hızlıca sağa sola çevirdiğin an.

yüreğimin ağrımasından biliyorum, yâre hasret vakti geldiğini. yürek ağrır mı, hem de kırılarak boğazına takılır parçaları, yutkunamazsınız. alıntı

şuan benim doğum günüm ve az önce aradı beni ismini bi an görünce telefonda soğuk soğuk terledim şuan bunu yazarken ellerim hala titriyor hani telefon zil sesi mesaj sesi ne biliyim o isminin yazılısı o kadar çok alışmışsınızdır ki onla özdeşleşmiştir 7 aydır ayrıyız bunun son 2 ayını insan gibi uzaktan severek geçirdim onun dışında ne kadar yüzsüzlük gururu ayaklar atına alma olsun hepsini yaptım ama ne biliyim sesini duyunca bi an herşey başa döndü tekrar psikopata bağlicam diye korkuyorum

aslında nefret etmek isterken bile özlüyor insan. bu sanki şey gibi tam uykuya dalacakken uçurumdan düşüyormuş hissi gelir ya onun gibi. uçurumdan düşer gibi özlemek, nefret edince yokluğunun geçeceğini sanmak kadar vahim durum gerçekten.

geçtiğiniz her yerde anınız vardır ve tüm anılar aklınıza gelir

sigara yakarım

sigaramın hiç içime çekmeden bittiğini farkettiğim an

her gece bi anda beynin otomatik olarak onunla kavuşma anının farklı hayallerini kuruyorsa, ve bunu yaparken gülümsüyorsan, ama bunun gerçekleşmesi zor olduğunun farkına vardığında yüzündeki gülümsemenin yavaşça silikleştiği hissettiğinde anlarsın.

biri sönmeden diğerini yakanlar onlar beni anladılar...

rüyana sık sık girmeye başladığı zaman